Ben deli değilim.. Değilim!..

Ben mantıklı bir insanım..

Akla yatın bir şekilde anlatıldığı zaman dinlemediğim birşey yoktur.. 

Pek çok konuda ise olayın mantığını kavramak konusunda çoğu insandan daha iyiyim.. Şimdiye kadar hayatta ne yapabildiysem de bu sayede yapabildim..

Ve evrendeki herşeyin bir mantığı, bir olma sebebi vardır, hiç bir şey rastgele olmaz.. Sadece bize rastgele gözükür..

Ama daha önce yaşamadığım, bana açıklayabilecek biri de olmayan bir olay varsa?.. Bu olayın ne kadar önemli olduğu, adı vs. önemli değil..

Ortada bir şey var ve ben bunun ne olduğunu bilmiyorum.. Ve bu takıntı haline geldi.. Bu şeyin ne olduğunu bulmalıyım.. En sonunda insanların zaten söylediği gibi basit bir şey çıkcak olsa bile; neden aslında çok karmaşıkmış gibi hissettiğimi bulmalıyım..

Belki de bir kısır döngü, aklıma taktıkça sebep benden uzaklaşıyor, sebep benden uzaklaştıkça daha çok aklıma takıyorum..

Ama bir sebep var ve bulucam.. Bir sebep olmalı, ve bulmalıyım..

Yoksa çok canım sıkılır..

Tek okuyucum ve çok değerli dostum sessizliğin sesinden de burdan özür diliyorum; manasız inat anlarıma denk gelme şanssızlığını yaşadın.. "Prenses"miş x'miş y'ymiş; dostluğumuzdan önemli değil.. Hayatımda böyle bir hatayı bir kere yaptım (sevgili/hoşlanılan kişi > dost) ve hatalarını tekrarlayan bir insan değilim..

Şarkı: Aydilge - Takıntı