7 Aralık 2010 Salı

Şiddet

Facebook'taki saçma "toplum bilinci yaratma" çabalarından bugün rastladığım: herkes profil resmini küçükken en sevdiği çizgi film karakteri yapsın.. Ben peter pan yaptım, niyesini bilenler bilir :P

Ama geyik kısmı bir yana, bu seferki olay diğerlerinden daha önemli ve daha derin izler bıakabilen bir konu.. Çocuklara karşı şiddet (ve ne kadar doğru bilmiyorum ama bence mantıklı) ve tacizi protesto etmek amacıyla böyle bir şey yapılmış.. Bu bilinç böyle oluşmaz, profil resmimizi değiştirmek bir işe yarar mı, bu soruları bir tarafa koyalım ve çocuklara şiddetve tacizin ne kadar hasta, pislik ve zavallı bir olay olduğunu inceleyelim:

Durum 1:
"Şş (ayakla dürter), nörendinz lan bugn okulda?"
Çocuk 9 yaşındadır.. "Baba resim dersinde örtmen bize kurtuluş savaşını çizin dedi, ben kahverengiyle başladım ama...."
Çocuğun beynini sallayan bir tokat gelir.. "SUS LAN! Ben ne diorm sen ne diosn, hesap kitap öğrendn mi lan itoğlu it?" Çocuk ağlamaya başlar.. Sırtına çocuğu iki büklüm eden bir yumruk gelir bu sefer.. "Bak bi de ağlamaya başladı! Lan ben senin var yaaaa..."

Durum 2:
"Hanım benim aslan sütü nerde kaldı?"
"Getirdim getirdim.. Zıkkım iç.."
"Bak kadıın bugün keyifliyim almiyim ayağımın altına.."
Çocuk 14 yaşındadır.. Artık annesine böyle davranılması ağırına gitmektedir.. "Baba annemle öle konuşma.."
Baba yavaşça ayağa kalkar.. Kemerini çözer.. "Akşam akşam gene damarıma bastınız lan.." Kemeri çıkartır, katlar.. "Gel lan buraya, anneni korumaya ne meraklıymışsın sen?.."

Durum 3:
"Şş, Mehmet, gel lan bakyim buraya.."
Çocuk koşarak gelir, 7 yaşındadır.. "Noldu Süleyman abi, ne istedin?"
"Sen gelsene bi şu dükkanın arkasına.. Bişi göstercem sana..
Çocuk meraklıdır.. Çocuk kendisiyle ilgilenildiğini düşünür, mutlu olur.. Çocuk tezgahın arkasına gider.. 10 dakika sonra:
Çocuk ağlamaktadır.. "Bunu kimseye sölemicen tamam mı lan? Şş bana bak, kimseye?"
Çocuk kafa sallar..

Şimdi bir de kadına şiddete ve tacize bakalım:

Durum 1:
"Ooo şu geçen yavruya bak.."
"Oha olum g*te bak, of of.."
Takip başlar.. Kız evine gitmeye çalışmaktadır.. Güvende olacağı yere.. Ama evinin sokağına girişteki sokak lambası yanmamaktadır.. Belediye değiştirmemiş işte, o kadar da söylemişlerdir..

Durum 2:
Kız sevgilisiyle gezmektedir.. 4-5 kişilik erkek grubu kızı göözüne kestirir, yaklaşırlar ikiliye..
"Lan biraz da biz s*kelim şunu, sen hep götürüosndur.."
Oğlan sinirlenir.. "Ağzını topla lan itoğlu it!!"
"Sen ne diosn lan amuğa kodumun?.."
"(Kızın İsmi), kaç.."
Ama çok kalabalıklardır.. Oğlan bıçaklanır, ölür.. Ölürken son düşüncesi "onu kurtaramadım, ölmeyi hakettim"dir.. Çünkü çok kalabalıklardır.. Kız keşke ölseydim der.. Çünkü çok kalabalıklardır..

Bu kadar sinirlendiren bir yazıyıyı sakin sakin bitirmek olmaz..
Türkiye'de o kadar çok orospu çocuğu, içgüdülerine sahip olamayan, hayvan desen hayvanların bile bir onuru olduğunu düşünüp diyemediğin kişi var ki (ne adam diyorum, ne insan.. Kişi işte..)..

Bunları bir odaya koyup sandalyelere bağlasalar.. Bana bir bıçak verseler.. Üstünde düşünmeden hepsine ölüm için yalvaracakları kadar acı çektiririm.. Ve öldürmem.. Birbirlerine tecavüz ettirip diğerlerine de izletirim..

Ama sokakta karşılaşsak, öldürmek zorundayım.. Ve bunlardan birini öldürürken tek pişmanlığım yaptıkları şeyin karşılığını çektirememiş olmak olur, sonrasında da 5 dakika düşünmem üstünde.. Bu kadar da netim..

Evet, Peter Pan resmi koyan aynı kişiyim ben.. Evet ben psikopatım.. Acaba bunu okuyan kaç kişi bana farklı davranır?..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder